به گزارش انرژی نویس، فرشاد جامع کارشناس انرژی در رابطه با وابستگی بیش از حد تولید برق کشور به گاز گفت: یکی از مشکلات اصلی تولید برق در کشور، وابستگی بسیار زیاد تولید برق به سوخت گاز است. ایران با وجود ذخایر گوناگون انرژی‌های فسیلی و تجدیدپذیر، در عمل سبد تولید برق خود را تا حد بسیار زیادی بر گاز طبیعی متمرکز ساخته است؛ بیش از 84 درصد تولید برق کشور به نیروگاه‌های گازسوز وابسته است. این تمرکز موجب ایجاد آسیب‌پذیری روشن و ملموس شده است: در زمستان، زمانی که مصرف گاز در بخش خانگی و تأمین گرمایش به‌شدت اوج می‌گیرد، خوراک نیروگاه‌های گازسوز کاهش می‌یابد و ناترازی همزمان گاز و برق رخ می‌دهد که این وضعیت، به قطعی‌های مکرر برق و گاز منتهی می‌شود و پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و امنیتی سنگینی دارد.

وی در ادامه افزود: بیش از یک سوم تامین برق در دنیا مبتنی بر نیروگاه‌های با سوخت زغال‌سنگ است؛ موضوعی که در ایران به طور کل کنار گذاشته شده است و صنایع کشور می‌توانند تمام برق خود را از این مسیر تامین کنند. نیروگاه‌های حرارتی بزرگ‌مقیاس با سوخت زغال‌سنگ می‌تواند به سبد تولید برق کشور اضافه شود. این نیروگاه‌ها، به‌خصوص اگر نزدیک به مراکز صنعتی و معادن زغال‌سنگ احداث شوند، می‌توانند ضمن کاهش وابستگی صنایع به خوراک گاز، ظرفیت تولید پایدار و قابل پیش‌بینی فراهم آورند.

این کارشناس انرژی با اشاره به ایجاد اولین نیروگاه زغال‌سنگی کشور در نزدیکی معدن زغال‌سنگ طبس گفت: اخیرا نیز اولین نیروگاه زغال‌سنگی کشور در طبس و در نزدیکی معدن زغال‌سنگ طبس، طرح توجیهی و یافتن سرمایه‌گذار برای طرح را کلید زده است. این اقدام اولین اقدام مهم دولت در زمینه توسعه سبد تولید برق کشور از مسیر زغال‌سنگ است. نقش صنایع در این گذار بسیار محوری است. صنایع بزرگ انرژی‌بر مانند فولاد، سیمان و آلومینیوم می‌توانند با سرمایه‌گذاری مستقیم در نیروگاه‌های زغال‌سنگی یا مشارکت در پروژه‌های تولید برق، هم ریسک قطعی برق و گاز خود را کاهش دهند و هم از طریق بهره‌مندی از برق پایدار، برنامه‌ریزی تولید را قابل اتکا کنند. مدل‌های مشارکتی بخش خصوصی و دولتی، مدل‌های تأمین مالی پروژه‌ای و سازوکارهایی مانند تضمین خرید برق یا نرخ‌های ترجیحی برای مصرف داخلی می‌توانند انگیزه‌های لازم را برای ورود بخش صنعت فراهم سازند. علاوه بر این، صنایع می‌توانند با نصب نیروگاه‌های اختصاصی نزدیک به سایت تولید، از هزینه‌های انتقال و تلفات شبکه بکاهند و همزمان مازاد برق را در بازار عرضه کنند.

وی در ادامه اظهار کرد: تنوع‌بخشی به سبد تولید برق ایران از طریق توازن میان نیروگاه‌های خورشیدی پراکنده و نیروگاه‌های حرارتی بزرگ‌مقیاس با سوخت زغال‌سنگ، یک راهبرد منطقی، امنیت‌محور و عملیاتی است. این مسیر نه تنها می‌تواند ناترازی گاز و برق را کاهش دهد، بلکه فرصت بازآفرینی اقتصادی در مناطق مختلف صنعتی، ارتقای تاب‌آوری شبکه و تقویت استقلال انرژی کشور را نیز فراهم می‌آورد.