به گزارش انرژی نویس به نقل از ایسنا، بررسی‌ها نشان می‌دهد وابستگی سنگین شبکه برق کشور به نیروگاه‌های حرارتی، همچنان ادامه دارد؛ به‌طوری که بیش از 80 درصد برق مصرفی از این طریق تأمین می‌شود. این در حالی است که در سال‌های پرمصرف، نیروگاه‌های برق‌آبی به‌عنوان پشتیبان قابل اتکا، نقش قابل‌توجهی در مدیریت بار ایفا می‌کردند. با این حال، کاهش ذخایر سدها و وضعیت نامساعد منابع آبی، ظرفیت عملی نیروگاه‌های برق‌آبی را به‌شدت محدود کرده است.
از سوی دیگر، توسعه نیروگاه‌های تجدیدپذیر، با وجود وعده‌های چندساله، همچنان با شتابی کند دنبال می‌شود و سهم آن‌ها در تأمین بار شبکه به اندازه‌ای نیست که بتواند در شرایط بحرانی جایگزینی مؤثر باشد.
به گفته ناصر اسکندری معاون راهبری تولید شرکت برق حرارتی، از نیمه دوم سال گذشته تاکنون، بیش از ۱۰۱ هزار مگاوات تعمیرات و بهینه‌سازی در نیروگاه‌های حرارتی به پایان رسیده و پیش‌بینی می‌شود با اتمام اقدامات باقیمانده در خردادماه، این واحدها در موقعیت مناسبی برای پاسخ‌گویی به نیاز برق تابستان قرار گیرند.
با این حال، نباید فراموش کرد که بخشی از این تعمیرات، به دلیل محدودیت‌های سوخت در زمستان گذشته، با تأخیر انجام شده و برای جبران آن، برنامه‌های فشرده‌ای در فروردین‌ماه اجرا شده است. این حجم بالا از تعمیرات فشرده، گرچه برای حفظ آمادگی ضروری بوده، اما فشار مضاعفی را به شبکه تعمیراتی کشور وارد کرده است.
همچنین براساس برنامه‌ریزی صورت گرفته ضریب آمادگی تولید برق نیروگاه‌های کشور در فصل گرم امسال به بالای ۹۸ درصد خواهد رسید. دستیابی به این رقم در حالی بوده که متوسط میزان آمادگی نیروگاه‌ها در سطح جهانی حدود ۹۵ درصد است.
در چنین شرایطی، حتی با آمادگی حداکثری نیروگاه‌های حرارتی، ریسک بروز ناپایداری یا اعمال محدودیت در برخی نقاط کشور همچنان وجود دارد؛ به‌ویژه اگر مصرف از پیش‌بینی‌ها فراتر رود یا بخش‌هایی از تولید به‌طور ناگهانی از مدار خارج شوند.
کارشناسان معتقدند عبور پایدار از پیک مصرف، علاوه بر آمادگی نیروگاهی، نیازمند نگاهی واقع‌بینانه به چالش‌های ساختاری بخش تولید برق، به‌ویژه در حوزه سرمایه‌گذاری، تنوع‌بخشی به سبد تولید و تسریع در توسعه انرژی‌های نو خواهد بود.
